شما نیز بخوانید
همهنوشتجات
همه- [ بدون عنوان ]
- موهایم گره خورده به یادت
- [ بدون عنوان ]
- آبانماه را چه شد؟
- من در جیم-2
- چگونه ادم کشی حرفه ای شویم؟
- حالت که خوش نباشد.
- من غرق تو بودم
- [ بدون عنوان ]
- ..
- تو که نباشی، من و همه ی گلدونام مَرد میشیم
- من در جیم
- شانه های تو بوی مزرعه قهوه می دهد
- تله انسانی در خیابان 204!
- یک عمر به گشادی یک گربه
- بوده ای؟
- هوا سرد است و من از عشق لبریزم
- واسشون هیچ سودی ندارم، به خاطر همینه هیچ دوستی ندارم؛مری
- کاشی شماره یک، به توان دو
- مهر ، کاشیِِ شماره ی یک
- به خانه ام که بیایی در تمام گلدان ها می کارمت.
- دلم به بوی تو آغشته است،کجای جهان رفتهای؟
- تقصیر من نبود مامان....پیدام نکن مامان
- Pale Folklore
- گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش، معشوقه بودن است و" بریز و بپاش "ها .
- من قلبم دیگه جا نداره!
- با اینکه مدرسه خر است، ولی ...
- نقطه سرخط
- تابستانی که گذشت
- چه بسا دلتنگیم!
- 13
- 12
- مگر نه اینکه عشق هرگز نمیمیرد؟؟
- چارتار! تار تار وجودم.
- 9
- دوست داشتنت را هرگز کنار نمیگزارم!
- نسل های کپی شده
- 5
- 4
- 3
نوشتجات پیشین
- آبان 1394 6
- مهر 1394 15
- شهریور 1394 15
- تیر 1394 7
| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
12
باید به فکر تنهایی خودم باشم
دست خودم را می‌گیرم و
از خانه بیرون می‌زنیم
در پارک
به جز درخت
هیچ‌کس نیست
روی تمام نیمکت‌های خالی می‌نشینیم
تا پارک
از تنهایی رنج نبرد
مگر نه اینکه عشق هرگز نمیمیرد؟؟
جلوی در گورستان ظهیرالدوله پایان راه بود،لااقل برای تمام کسانی که مرگ فروغ را باور نداشتند.همه جا زیر برف شدید بهمن ماه از جمعیت سیاهی میزد و صدا در صدا گم میشد. همه حاضر بودند. حتی دشمنان فروغ! حتی انها که چشم دیدنش را نداشتنددر کنار دوستان فروع با بهت و ناباوری به انتظار ایستاده بودند. هر دو گروه کنای ها و نگاه های سرزنش بار یکدیگر را نادیده میگرفتند تا با چشم خود باقی تراژدی رادنبال کنند.
ساعت یازده و نیم آمبولانس حامل جسد فروغ را غرق در گل از را میرسد و زمزمه ها و اشک ها شدت گرفت دوستانش جسد را از امبولانس بیرون کشیدند.
او به لطافت اشعارش زیر ترمه خفته بود.احمد شاملو با چهره ای رنگ پریده و بهت زده جلو دوید و بقیه دنبالش کردند. حالا تابوت بر دوش چهره های شاخصی قرار گرفته که خون گریه میکنند. مهدی اخوان-ابتهاج-ساعدی-کسرایی-شاملو و نادرپور.
مریم جعفری-شهرآشوب-صفحه ی 591
